sprawiać się
  • Się w nazwie instytucji
    24.10.2016
    24.10.2016
    Mamy kłopot z nazwą instytucji Instrument na rzecz Przyczyniania Się do Stabilności i Pokoju. Nasze wątpliwości wzbudza pisownia się – czy należy pisać go wielką literą, czy też objęty jest poniższym wyjątkiem od reguły?
    Wielką literą piszemy nazwy indywidualne (jednostkowe) urzędów, […]. Występujące w tych nazwach przyimki, spójniki, wyrażenia imienia, pod wezwaniem, na rzecz, do spraw, numer, przeciwko itp. piszemy małą literą.
  • sprawiać ryby
    25.09.2006
    25.09.2006
    Czy prawidłowe jest nazwanie np. obierania ryby sprawianiem jej? Dziękuję za odpowiedź.
  • dziecko przygotowujące się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej

    20.04.2023
    20.04.2023

    Dzień dobry,

    pracuję nad tekstem dotyczącym nazwania jednym słowem dziecka, które dostąpi Pierwszej Komunii Świętej. Na Państwa stronie znajduje się wyjaśnienie sprzed ponad 10 lat. Czy mogłabym prosić o obecne stanowisko poradni w tej sprawie? Będę wdzięczna o szybką odpowiedź, pozdrawiam!

    Paula Dąbrowska

  • Wydawać się + bezokolicznik
    7.12.2016
    7.12.2016
    Szanowni Państwo,
    czy czasownik wydawać się można połączyć z czasownikiem robić się, tak jak w wyrażeniu nogi wydają robić się ciężkie? Czy cytowane wyrażenie jest poprawne stylistycznie?

    Z poważaniem
    Anna Pachocka
  • lubić a podobać się
    28.02.2005
    28.02.2005
    Witam i od razu przechodzę do rzeczy. Moje pytanie jest następujące: jaka jest różnica w użyciu słów lubić oraz podobać się? Np. dlaczego o obejrzanym przed chwilą filmie nie można powiedzieć „Lubiłem go” tylko „Podobał mi się”? Nie wiem, jak to wyjaśnić cudzoziemcowi, stąd prośba o pomoc.
    Dziękuję uprzejmie za odpowiedź.
  • Pisze się łuk kupidyna
    20.11.2018
    20.11.2018
    Szanowni Państwo,
    mam wątpliwość dotyczącą tego, jak zapisać łuk kupidyna (łuk Kupidyna) w odniesieniu do linii górnej wargi. Łuk kupidyna (Kupidyna) podkreśla się makijażem, aby uwypuklić usta.

    Z poważaniem
  • Wracać się a wracać
    30.06.2020
    30.06.2020
    Dzień dobry. Pytanie dotyczy sformułowania wracać się do obrony w kontekście piłki nożnej. Jest to zwrot bardzo często używany, a czy nie lepiej byłoby mówić wracać do obrony? Czy to się jest tam potrzebne i w ogóle poprawne? Sprawia wrażenie językowej redundancji.
  • Jak się odnieść do punktów wyliczenia?
    4.11.2014
    4.11.2014
    Szanowni Państwo,
    czy kiedy w tekście następują wyliczenie, do którego się potem odnosimy, to powinniśmy napisać np. w podpunkcie a), czy w podpunkcie a? Z kolei jeśli wyliczamy przy pomocy cyfr arabskich z kropkami, to potem: w punkcie 2 czy w punkcie 2.? Często w tekstach matematycznych można spotkać strukturę numeracji różnych treści w ramach rozdziałów. W takim wypadku odwołamy się – przykładowo – do twierdzenia 2.5. czy 2.5?
    Z wyrazami szacunku
    Czytelnik
  • Nie śpieszy mi się nie cieszyć z chwil lepkich w suche łzy
    30.05.2018
    30.05.2018
    Witam, czy takie zdanie jest poprawne językowo?
    Nie śpieszy mi się nie cieszyć z chwil lepkich w suche łzy.
  • sobie

    29.03.2023
    29.03.2023

    płynę sobie łódką, a nade mną płyną (sobie) obłoki

    Dzień dobry, mam pytanie odnośnie do pojawiającej się czasami w prognozach pogody quasi-poetyckiej konstrukcji językowej typu: od zachodu płyną sobie chmury...

    Wyraz sobie dodany tu do czasownika płynąć żadną miarą nie wskazuje na to, że czynność ta jest „całkowicie zależna od woli wykonującej ją osoby i zwykle sprawia jej przyjemność” (por. Inny słownik języka polskiego). Płynące po niebie chmury (częściej obłoki) jako uosabiające zmienną naturę rzeczy toposy literackie obecne są w twórczości wielu poetów, choćby Mickiewicza, Miłosza,

    Szymborskiej, Harasymowicza czy Ratajczaka. Nigdy jednak nie płyną one tam sobie, co najwyżej są wprawiane w ruch przez wiatr, któremu w pewnym kontekście można już przypisać atrybut sprawczości, jak dzieje się to w przypadku greckiej pneumy z Ewangelii Janowej, upowszechnionej przez łacińskie „spiritus flat ubi vult”, co zostało przetłumaczone na język polski jako „duch wieje kędy chce” lub „wiatr wieje tam, gdzie chce” (J 3,8).

    A życie sobie (sic!) płynie, jak gdyby nigdy nic...

    Z poważaniem

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego